زنان در افغانستان با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبرو هستند که زندگی آن‌ها را در تمامی ابعاد تحت تأثیر قرار داده است. از زمان بازگشت طالبان به قدرت، وضعیت زنان به‌طور قابل توجهی تغییر کرده است. دسترسی محدود به آموزش، به‌ویژه برای دختران و زنان جوان، یکی از مهم‌ترین مسائل است. مدارس برای دختران بسته شده و دانشگاه‌ها شاهد حضور کمتر دانشجویان زن هستند. این امر نه تنها بر توانمندسازی زنان از طریق آموزش تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه بر آینده اقتصادی و اجتماعی آن‌ها نیز اثرگذار است.
در حوزه اشتغال، زنان با محدودیت‌های شدیدی مواجه هستند. فرصت‌های شغلی برای زنان به شدت کاهش یافته و در برخی موارد، آن‌ها از کار کردن به طور کامل منع شده‌اند. این وضعیت به‌طور مستقیم بر استقلال مالی و وضعیت اقتصادی زنان تأثیر می‌گذارد و آن‌ها را در موقعیت‌های وابسته و آسیب‌پذیر قرار می‌دهد.
خشونت علیه زنان نیز به یکی از مشکلات جدی تبدیل شده است. افزایش خشونت‌های خانگی و اجتماعی علیه زنان، نشان‌دهنده نبود حمایت‌های قانونی و امنیتی کافی برای حفاظت از زنان است. این وضعیت، همراه با محدودیت‌هایی در دسترسی به خدمات حقوقی و قضایی، زنان را در موقعیت‌های بسیار آسیب‌پذیری قرار داده است.
در زمینه بهداشت و درمان، دسترسی زنان به خدمات بهداشتی، به‌ویژه بهداشت جنسی و تولیدمثل، به شدت محدود شده است. این محدودیت‌ها نه تنها بر سلامت فردی زنان تأثیر می‌گذارد، بلکه بر سلامت خانواده‌ها و جامعه به‌طور کلی نیز اثر منفی دارد.
محدودیت‌های اجتماعی و حضور زنان در فضاهای عمومی یکی دیگر از چالش‌هایی است که زنان افغان با آن مواجه هستند. آن‌ها از شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و حتی از حق رأی دادن و نمایندگی سیاسی به شدت محدود شده‌اند. این محدودیت‌ها آزادی‌های فردی زنان را به شدت کاهش داده و بر توانایی آن‌ها برای مشارکت فعال در جامعه تأثیر می‌گذارد.
محدودیت‌های مسافرتی نیز یکی دیگر از موانعی است که زنان در افغانستان با آن روبرو هستند. آن‌ها برای سفر در داخل کشور و خارج از آن با مقررات سخت‌گیرانه‌ای مواجه هستند که استقلال و آزادی حرکت آن‌ها را به شدت محدود می‌کند.
این موضوعات در مجموع بر ضرورت توجه و حمایت بین‌المللی از بهبود وضعیت زنان در افغانستان تأکید دارد. حمایت‌های بین‌المللی می‌تواند در تضمین حقوق و آزادی‌های اساسی زنان در افغانستان نقش مهمی داشته باشد.
