دولت نارندرا مودی با لغو مواد ۳۷۰ و ۳۵(A)، گامی تعیین‌کننده در تغییر رویکرد هند به جامو، کشمیر و لداخ برداشت. دیوان عالی هند در حکم خود در تاریخ ۱۱ دسامبر، این تصمیم را تأیید کرد و بر افزایش انسجام قانون اساسی و حفظ حاکمیت و تمامیت ملی تأکید نمود.
دیدگاه ایدئولوژیک و تصمیمات استراتژیک مودی
ارتباط نارندرا مودی با جنبش جامو و کشمیر از دوران جوانی، دیدگاه ایدئولوژیک او نسبت به این منطقه را شکل داده است. مودی، جامو و کشمیر را نه تنها یک مسئله سیاسی، بلکه موضوعی مرتبط با آرزوها و رنج‌های جامعه تلقی کرده و لغو این مواد را گامی ضروری برای حذف موانع موجود در راه ادغام و توسعه این منطقه دانسته است.
توسعه به‌عنوان ستون اصلی
دولت مودی بر توسعه تمرکز داشته، و آن را راه اصلی تبدیل جامو و کشمیر دانسته است. تأکید بر توسعه زیرساخت‌ها، ایجاد شغل، ترویج گردشگری و حمایت از صنایع محلی، به‌ویژه صنعت دستی، نشان‌دهنده رویکرد جامع برای ارتقای وضعیت اقتصادی منطقه است. بسته‌های ویژه مانند بسته ۱۰۰۰ کرور روپیه‌ای پس از سیل ۲۰۱۴ و بسته ویژه ۲۰۱۵، تعهد این دولت را نشان می‌دهند.
نقش ورزش و دموکراسی محلی
دولت مودی با شناسایی نقش تحول‌آفرین ورزش، فعالیت‌های ورزشی را در جامو و کشمیر تشویق کرده است. داستان افشان اشیق، فوتبالیست بااستعدادی که از گروه پرتاب‌کننده سنگ به چهره‌ای ورزشی تبدیل شد، این رویکرد را نمایان می‌سازد. همچنین، برگزاری موفقیت‌آمیز انتخابات پنچایت نشان‌دهنده تعهد تازه‌ای به دموکراسی محلی و تضمین مشارکت گروه‌های حاشیه‌ای است.
بهداشت، آموزش و حکمرانی خوب
سرمایه‌گذاری‌ها در زیرساخت‌های بهداشتی و حفاظت از موسسات آموزشی با چشم‌انداز گسترده دولت برای حکمرانی خوب همسو است. تلاش‌ها برای فراگیری مالی، بهداشت و اشتغال شفاف نشان‌دهنده رویکردی است که حکمرانی خوب و توسعه جامع را در اولویت قرار می‌دهد.
تأثیر سیاست‌های مودی
لغو مواد ۳۷۰ و ۳۵(A) و اقدامات بعدی منجر به تغییر قابل‌توجهی در وضعیت جامو، کشمیر و لداخ شده است. افزایش ورود گردشگران و توسعه زیرساخت‌ها نشان‌دهنده مسیر مثبت است. با این حال، لازم است تا به احساسات محلی و نیاز به گفتگوی مستمر برای اطمینان از برآورده شدن آرزوهای مردم توجه شود.
